Velen kennen het OCMW (Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn) vooral als een instelling waar je moet zijn voor financiële hulp. Ze blijven er liever ver vandaan en zullen steeds vermijden om ermee geassocieerd te worden. Van zodra het bewuste vierletterwoord valt, gaan ook bij heel wat mensen automatisch alarmbelletjes rinkelen. Door mijn ervaringen in het verenigingsleven, maar ook als zelfstandig ondernemer en sedert kort als OCMW-raadslid meen ik meer dan gemiddeld in aanraking te komen met verschillende lagen van de bevolking. Hoewel, is het tegenwoordig nog wel geoorloofd om onze samenleving als "gelaagd" voor te stellen? Niet dat de stereotiepe probleemgevallen moeten ontkend worden, maar uw al dan niet toevallige ervaringen ten spijt: ik tel zelf meer gevallen van laattijdige (of uitblijven van) betalingen door de zogenaamde middenklasse dan vanwege uitkeringsgerechtigden die met veel moeite de eindjes aan elkaar moeten knopen.
Door getimede tegenslagen in vrije val richting kansarmoede
Feit is dat er heel wat mensen ongewild kansarm worden, en gewoonweg geen vooruitgang kunnen boeken zonder dat ze hiervoor extra begeleiding en steun (niet enkel financieel) aangeboden krijgen vanwege hun medemens. De verleiding om te beweren dat het jou nooit zal overkomen kan groot zijn, maar niets is minder waar. Een of meerdere tegenslagen (werkverlies, ziekte, ongeval, ...) gecombineerd met een "juiste" timing en het kan al steil bergafwaarts gaan. Binnen een goed ontwikkelde en beschaafde gemeenschap moet het dan ook een vanzelfsprekendheid zijn om minder fortuinlijke mensen een uitweg te helpen vinden, zodat hun leven (weer) op de rails komt.
Recht op onafhankelijk geluk
Iedereen moet de mogelijkheid hebben om een volwaardig lid van onze samenleving te zijn. En zoals we recentelijk al vaak mochten horen, dat is wel degelijk een verhaal van rechten en plichten. Louter uitdelen van geld en voeding zijn vaak slechts 'doekjes voor het bloeden'. De mensen hebben het recht op meer dan dat, ze moeten de kans krijgen om ook terug onafhankelijk te worden van uitgedeeld geld en boterhammen. Denk ook aan mensen die geboren worden met lichamelijke of geestelijke beperkingen, of zij die plots moeten instaan voor de extra verzorging van hun behoevend kind of ouder, getroffenen van ongevallen of misdaadslachtoffers, ... Het is onze taak om hun fundamenteel te helpen, met een visie op lange termijn. Liefst voor de rest van hun leven (en dat van hun kinderen).
Het hart van onze gemeenschap
De opdracht en verantwoordelijkheden van het OCMW en de Raad voor Maatschappelijk Welzijn reiken dus veel verder dan eenvoudigweg wat geld uitdelen. Het menselijk aspect van haar opdrachten, en ook de raakvlakken met gezondheidszorg maken het OCMW letterlijk het hart van onze gemeenschap. Waar binnen de gemeenteraad ook vaak eindeloos gediscussieerd kan worden over de zogenaamde RUP's (ruimtelijke uitvoeringsplannen), straten, marktpleinen en verkeersassen, daar gaat het OCMW steevast in de eerste plaats over de zorg voor onze medemens. Ook in Diksmuide is er een hele waaier aan diensten die aangeboden worden door het OCMW. Meer informatie vind je alvast op de website van OCMW Diksmuide.Dicht bij de mensen
De leden van het Bijzonder Comité van de Sociale Dienst (BCSD) leveren extra inspanningen om mee te werken aan de opdrachten van het OCMW. Dit comité bestaat uit een groep van 4 raadsleden, en vormt samen met het vast bureau een van de belangrijkste bestuursorganen binnen het OCMW. Samen met de maatschappelijke werkers van de sociale dienst worden alle aanvragen (dossiers) besproken, en indien mogelijk worden meteen concrete beslissingen genomen door de leden van het BCSD. Sommige aanvragers grijpen de kans om hun dossier persoonlijk te verduidelijken tijdens een zitting van het BCSD. Om de privacy van de aanvragers te garanderen zijn de besprekingen van het BCSD achter gesloten deuren. De confrontatie met de verschillende vragen om hulp, de persoonlijke getuigenissen, maar ook steeds terugkerende dossiers is niet eenvoudig. Het is telkens weer zoeken naar een gezond evenwicht tussen de opgewekte empathie, en je persoonlijke rechtvaardigheidsgevoel. Uiteindelijk engageren we ons toch om het in eerste instantie beter te maken voor zij die dat het meeste nodig hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten