De sterkere, rijkere, vader, moeder, onderwijzers, dokters, verpleegkundigen, coaches, managers, "de politiek", ...Maar al te vaak wordt er vooral van anderen verwacht dat ze concrete zaken realiseren, oplossingen aanleveren, je levensstandaard verhogen, enzovoort.
Wanneer een vraag als "wat doe je voor mij" op een wat kritische toon naar jou persoonlijk wordt gericht, bekruipt je waarschijnlijk een zeker gevoel van irritatie.
Het is een opmerking die aantoont dat men betwijfelt of je de verwachtingen wel kan inlossen.
Zijn die verwachtingen echter steeds terecht? Geregeld wordt er door de media melding gemaakt van voetbaltrainers, hooggeplaatste ambtenaren, topmanagers, zelfs ministers die - al dan niet gedwongen - plaats moeten ruimen. Het is nu eenmaal gemakkelijker een zondebok aan te duiden. De verpersoonlijking van al het kwade wordt uitverkoren als oorzaak van de teleurstellingen, waardoor de oplossing van het probleem zeer eenvoudig kan worden aangeleverd: verbannen die duivel!
Grenzen verleggen met vallen en opstaan
Verandering van spijzen doet eten, maar zal de anorexia niet genezen.
Morgen is het resultaat te beleven van de keuzes, inspanningen en gebeurtenissen tot en met vandaag. Hoewel onze omgeving inderdaad afhankelijk is van externe factoren en andere mensen, zijn we ons vaak onvoldoende bewust van onze eigen inbreng. Als we kijken naar succesvolle mensen (of organisaties) om ons heen, dan zal je het verdomd moeilijk hebben om aan te tonen dat hun succes vooral het resultaat is van externe factoren. Veel en hard werken, trainen, studeren, vernieuwen, risico's aangaan, moeilijke beslissingen nemen en vooral blijven doorzetten zijn de belangrijkste ingrediënten voor de bereiding van langdurig succes. Telkens opstaan en gesterkt door ervaring verder gaan, zo verleg je je eigen grenzen. We helpen elkaar door onze ervaringen en inzichten te delen, en vooral door elkaar blijvend te motiveren. In een opwaartse mars richting overwinning heb je vaak genoeg aan jezelf, maar dat gevoel kan snel omslaan wanneer je een minder moment beleeft.
Wegwijzer
In elke 'rol' die je kan spelen in dit leven, probeer je de mensen in je omgeving de weg te wijzen die volgens jou kan leiden naar verbetering of succes. Natuurlijk is jouw gekozen weg niet steeds de meest geschikte voor iedereen, maar deze zou op zijn minst moeten kunnen dienen tot voorbeeld. Iedereen die weet dat dat je bedoeling is, begrijpt dat je daardoor de lat ook voor jezelf hoog genoeg moet leggen. Toon werkelijk aan elkaar wat het betekent om verantwoordelijkheid te nemen en je zo controle te krijgen over je eigen toekomst.
De juiste vraag
De manier waarop je een vraag stelt, bepaalt ook de "bruikbaarheid" van het antwoord dat je zal krijgen. Stel je voor dat je zoon of dochter actief is in een sportclub. Je merkt dat hij of zij net een periode doormaakt waarbij de motivatie duidelijk minder is, en je begint je zorgen te maken over hoe het nu best verder moet. In tegenstelling tot je eigen kind, beleeft een ander clublid een periode van vooruitgang en overwinningen. Al snel krijg je de indruk dat de clubtrainer meer tijd en energie investeert in deze laatste. Hoe langer je er aandacht aan besteedt, hoe meer je overtuigd wordt van deze "oneerlijke" behandeling. Op een volgende oefenavond stap je naar de trainer toe en stelt hem ronduit de vraag: "waarom krijgt (...) zo een voorkeursbehandeling?"
Je kan je wellicht inbeelden dat de trainer door deze vraag meteen in een defensieve houding wordt geduwd. Hij (of zij) zal vooral trachten je te overtuigen dat je opmerking onterecht is. Hoe het ook zij, de kans is groot dat het antwoord je zoon of dochter niet vooruit zal helpen. Als we nadenken over de situatie, dan beseffen we pas wat we echt willen bekomen: motivatie en vooruitgang voor zoon- of dochterlief. De trainer moeten we dan in eerste instantie zien als iemand die daarbij kan helpen. Een andere vraag zou kunnen zijn: "Ik heb gemerkt dat de prestaties van mijn zoon (dochter) wat minder zijn, en ben bang dat hij (zij) hierdoor minder gemotiveerd raakt. Wat denk jij, en hoe kunnen we dit verbeteren?". Door de trainer niet meteen het gevoel te geven dat hij of zij niet goed bezig is, zal het gemakkelijker zijn om je vraag op een positieve manier te benaderen.
Coach zijn
Uiteindelijk maakt het niet uit of het nu gaat over sport, school, werk, gezondheid, ...
We kunnen niet altijd en alles alleen. Vroeg of laat hebben we hulp nodig van anderen. Daar is niets mis mee, zolang we zelf de eindverantwoordelijkheid blijven dragen. Ik neem graag anderen tot voorbeeld en probeer zo veel mogelijk van hun te leren. Eerlijk gezegd streelt het mijn ego om soms te merken dat ook anderen mij kunnen zien als een voorbeeld. Daar probeer ik elke dag opnieuw aan te werken, een voorbeeld zijn. Dat is mijn belofte, dat wil ik kunnen doen voor jou: een coach zijn. Je helpen met fundamentele veranderingen zodat je vooruit komt in het leven. Wat ik in ruil vraag? Doe je best, zodat ik op een dag van jou hetzelfde mag verwachten.
